Küfrün Düğümü

Yıllardır yaşıyorum seni yalnız ve yalın

sense onun koynundasın, o farkında değil boynunun

Bir yerleri arayıp giderken düşüyorsun

aklıma

ve ben tüm çıplaklığıyla görüyorum ayrılığı

Ayrılık karşımda çıplak, ölü kadın

Alışkanlıklarına sözgelimi yurtlar edinmişsin

adamın birine, değme kâbeler devşirmişsin

Bilmiyorsun, bunun acısıyla bana kıyıyorlar

görmüyorsun, cesedime putlarını yıkıyorlar

bense hala yeşil gözlerine duruyorum

Allahım diyorum, "Küfrün düğümünü çöz"

yoksa firarım yakındır kendimden

Yıllardır yaşıyorum seni yalnız ve yalın

Şimdi benden uzaktasın en çok ona yakın

Kentin gibi tutuksun, bidâtlar makbuldür diyorsun

bilmeden, kendi ellerinle boğuyorsun-

imanı

kendi ellerinle seni göğsüme gömüyorsun

beni bir kabre taşıyorlar

böylece bir ölüm, kaç kalibre eder?

Yıllardır yaşıyorum seni yalnız ve yalın

yokluğunun değdiği yerlerim var hala

katiline şiir yazan maktülüm, bunun sırrı nedir Seda

nur

lanmışım gibiyim desem, kaburgalarım yırtılır, ne hazindi o kan kartalı haziran

bir gece sıyırıp kaburgalarımdan sırtımı

beni bir meleğe bağışladın, karşımdaydın

cinayetin Azraili bile alkışlatır

Heyhat kendimi yine sana vuruyorum

bir gün dönersin diye şirkten, şiirler kuruyorum şer gecelerde

umuda uykuyorum, uykuma kesik atıyor rüyalar

sabahlara kesiliyorum ala çalan skleralarla

Allahım diyorum, "Bu nasıl yara?"

Kadınlardan geçiyorum sana uymuyorlar

verdiğin yaraya değemiyorlar

eşiğini tuzakladım yaranın

senden kalan son hatıranın

geçmesin diye izi

-Yerimden edilmedim yemin ederim-

altı yıldır altındayım bıraktığın enkazın

olmaz ya, gelirsen bir gün

adımı bağışla ve dur

ben sana yine doğrulurum